- eguna
Denok etxetik atera gabe egon beharko dugula adierazi dute. Gauean, etxerantz etorri naizenean, auzoko taberna guztiak lepoz beteta ikusi ditut, zabalik egongo diren azken orduak diren seinale.
- eguna
Goizean, egin ahal den irteera bakarra (ogia erosi) egitera joan naiz, eta ilara itzela dago okindegiaren kanpoaldean. Gurasoek eta aitita-amamek hainbestetan kontatu diguten errazionamendu-garaia datorkit gogora.
- eguna
Eguneroko irteera bakarra egitera noala udaltzain bat ikusi dut gazte batzuei errieta egiten auzoko guztiak entzuteko tonuan.
- eguna
Ez daukagu txakurrik. Gurean zaborra botatzea da irteteko aitzakia bakarra.
6., 7., 8… egunak
Altxatu, gosaldu, ikasleen e-mailak irakurri eta erantzun, meet bidezko bilerak ikasleekin, bazkaria prestatu, berriro eskolak ematera eta prestatzera, txalotzera ateratzeko irrika... Egun guztietan, berdin. Imajinatzen dut preso batek espetxean sentsazio berdinak edukiko dituela.
- eguna
Osaba eta izekoa, hainbat egunetan etxean gaixorik egon ondoren, ospitalera eraman eta birusa dutela baieztatu dute. Berri gogorra, eta are gogorragoa amarentzat, bere etxeko bakardadean.
- eguna
Berri ona: osaba eta izekoa ospitaleko ziegatik etxeko ziegara pasa dituzte. Hori bai, gela banatan, inorekin kontakturik eduki gabe, isolatuta. Nire lehengusina izango da euren kartzelazain partikularra.
- eguna
Datorren astean ikastetxera itzuli beharko dugula jakinarazi digute. Ikasleekin komentatu dut eta bueltatzeko irrika dutela esan didate. Ez ikasteko, ikaskideekin eta irakasleekin harremanak berreskuratzeko baizik. Horretarako ere baita ikastetxea. Ados nago ni ere bai.
Laburbiltzeko, https://labur.eus/79Umi bideoan argentinarra sentitzen den moduan sentitzen naiz ni.
Por zierto, irakurleen artean Euskaltzaindiakorik balego… nire amak “mascarilla”ri mozala deitzea erabaki du.