Telebista bizten badozu, munduko biztanleak turisten eta migratzaileen artean banatuta topatuko dituzu: turistak kostaz-kosta, eta migratzaileak ozta-ozta, ze, azkenok, gurago dabe gosez hiltzea baino urez itotzea. Ez dago nire esku hori konpontzea, dinozu.
Klima aldaketa, bestalde, badator, ze Olentzero ikusi dozu aurpegi baltz, erretako basoak zeharkatzean aurpegia balztuta; sorbaldan zorrorik barik, ikatzak CO2 asko gehitzen daualako. Nire esku dago basoak ez erretzea?– erantzungo dozu.
Orduan, irakurle, ezer ez dago zure esku? Ziur baietz! Dana ez dozu inorengan, besterengan lagako, delegatuko. Zer gara, ba?
Gure esku ez dago mundua aldatzea, baina bai: Mari Domingi –horren abestiko berbak Azkuek jaso zituan– Olentzeroren kide dala agertzea; Gure Señeak lako taldeetan parte hartzea; euskarako alkarteetan, Berbalagunen jardutea; herrietako koruetan parteide izatea; baita Gure Esku Dago mugimentuan baikortasuna sortzea be. Baditugu buru-bihotzak kooperatiba bat sortzeko nahiz gaixoak laguntzeko. Belarriak be badaukaguz belarriprest jokatzeko, eta ez Belarrira kux-kux, guzurrak dinozuz kritika mingarriak sortzen ibiltzeko.
Badakigu balioak –”baloreak”– eta erlijinoak transmititzea gatxa dana. Itauna da, ea alternatiba asmatzea errezagoa ete dan.
Urte zaharra badoa
eta bagaramatza;
Gabon zaharretan
bertoko mahatsa.