Guk gaurko artikuluan 0 km produktuak kontsumitzea eta Txorierriko euskara erkatuko ditugu. Bertoko txakolina aipatzen dugunean, kasurako, den-denok ulertzen dugu 0 km-ko edaria dela, bai parajekoa delako, bai urte-sasoi batekoa delako, baita ingurugiroa aintzat hartuta ekoiztu delako ere.
Bestalde, Txorierriko euskara 0 km-ko produktua da, ingurukoen artean berba egitekoa. Hementxe sortua, asagotik garraiatu behar izan ez dena; produktu naturala, osasungarria.
Kontua da, 0 km-tasunari eusteko, produkzioak eta kontsumoak bertokoak izan behar dutela. Horretan ditugu komediak. Sondikan erdaraz dabilena, 0 km-ren aurkakoa da, ez da ekologista. Berak ez du ekoizten, ez kontsumitzen Txorierriko euskararik, euskara geure produktua den arren.
Dena dela, euskaraz bizi dena noiz ari da 0 km-ko berbetan? Aipa ditzagun adibide batzuk: Paret horia konpontzen saiatu naiz, urrunagoko eredua da. Alderantziz, Horma beilegia konpontzen ahalegindu naiz, hurbil-hurbilekoa da; baita, Horma beilegia konponduten ahalegindu naz ere. Zergatik laga behar da ortua latzin eta soloa lantzar? Zergatik baztertu Txorierriko azaloreak, etxeko esamoldeak, lagunarteko hizkeraren gatza eta piperra?
Azken batean, ondo jatea da helburua, euskara osasuntsua erabiltzea, beti gogoan izanik, erdal orbelen artean bada ere, gure 0 km-ko euskarak gibelurdinak eta urretx gozo-gozoak ere badauzkala Txorierriko solo-basoetan.