Oro har, kategoriak errealitatea sailka- tzeko eta egituratzeko balio diguten kontzeptu edo generoak dira. Errealitatea kategorien arabera sailkatzeak errealitatearen interpretazio ordenatu bat egiten laguntzen digu, gauza bakoitza bere kaxoian sartuz. Alabaina, errealitatea hainbat mailatan edo izateko eratan zatitzea dakar, eta kaxoi batean sartzeak beste kaxoi batean ezin sartzea eragiten du; edota behin kaxoi batean sartuta, zaila da hortik ateratzea, pigmale-efektuak erakusten duen bezala.
Era berean, kategoria sistema orok berdintasuna eta orokortasuna indartzen du eta desberdintasuna eta partikularitatea kanpoan uzten du, kajoian sartu ezin diren elementuak baztertuta, desjabetuta, geratzen direlarik. Are okerrago, ezikusiak edo ikusezinak bihurtzen dira.
Akaso existitzen da izendatu ezin daitekeena? Izendatu ahal izateko, nire pentsamenduan (kontzientean behintzat) egon behar du. Wittgenstein filosofoarentzat nire hizkuntzaren mugak nire munduaren mugak dira.
Maslow psikologo humanistak argi utzi zuen talde baten partaide izateko dugun beharra. Denok izan nahi dugu izendatuak, denok aurkitu nahi dugu gure kategoria. Zer esanik ez gure identitatearen eraikuntzan gabiltzanean.
