Musika, lagunen artean

1997an akordeoi-jotzaile gazte ba­tzuk batu ziren Yolanda Ugarteren zuzen­daritzapean eta Pentagrama musika-el­kar­tea sortu zuten. “Hasiera, 10-12 kide bai­no ez geunden eta gure errepertorioa  xu­mea zen: Larrosa kolorez jantzia, Hara nun diran, Euskal Herrian euskaraz… Ur­te bukaeran, saioa eskaini genuen eta arrakastatsua izan zenez, jarraitzea era­baki genuen”, esan digu zuzendariak. 

Apurka-apurka, urterik urte, taldea “era natural” batean hazi egin da. “Semea taldean hasi zen: hasieran, akordeoia jo­tzen zuen, baina baxua eta gitarra jotzen hasi zenean, instrumentu horiek orkestran txertatzea proposatu zuen. Emaitza polita izan zela ikusita, beste musika-tresna ba­tzuk ere sartu ziren taldean: perkusioa, hai­ze-instrumentuak…”. Aldi berean, tal­de­­kideak gero eta nagusiagoak dira eta gero eta eskarmentu gehiago hartu du­te eta horri esker, errepertorioa gero eta konplexuago ere egin da. “Hasiera ba­tean, kanta sinpleak ziren, folkloreari lo­tuta. Hala ere, gaur egun, kanten ze­rren­da guztion artean adosten dugu eta denetarik jotzen dugu: rocka, popa...”.

Gaur egun 20-25 akordeoi inguruk osatzen dute taldea. Gainera, rock taldea ere badute, hau da, bateria, gitarra, ba­xua, tronpeta eta ahotsak. Guztira, 30 la­gun inguru. “Gehienak sondikoztarrak, bai­na kanpoko herrietatik ere etortzen di­ra: Bilbo, Derio… Adinari dagokionez, ba­tez ere 20 urtetik 30 urtera bitartekoak, baina nagusiago eta gazteago batzuk ere baditugu. Partaideak gogotsu azaltzen dira eta urtean hiruzpalau saio ematen ditugu: jaietan, San Joan, Santa Zezilia, Gabonetan… Kultur Etxean ez dugu nor­ma­lean jotzen, lekurik ez dugulako (kar-kar)”, esan du Ugartek.    

Zuzendariak taldearen giroa azpima­rra­tu du. “Guztiok ezagutzen dugu elkar, harreman ona dugu… Musika maite dugu eta lagunak gara. Lantaldea eta errespetua sustatzen ditugu, guztiok garrantzitsuak ga­relako. Eta erabakiak ere guztion ar­tean hartzen ditugu. Harrotasunez esan behar dut inoiz ez dela arazorik gu­re artean egon. Ez da marka makala 25 urte hauetan”. Tamalez, batzuek ez du­te oraindik taldea ezagutzen; Ugartek kon­tzerturen bat zuzenean ikusteko gonbitea egin die haiei. “Gehienetan, lehendabiziko aldiz entzuten digutenean, harrituta gel­di­tzen dira”. 

Konpromisoa

Ez da erraza 25 urtean elkarte bat bi­zirik mantentzea. “Gaur egun umeek au­kera handia dute, eskolaz kanpoko jar­duerak egiteko eta batzuetan zaila da mu­sika aukeratzea. Horren haritik, 20. ur­teurrena ospatu genuen, taldeak luze iraungo zuen ez genekielako. Zorionez, taldekideek oso konpromiso handia adie­razten dute eta horri esker jarraitzen dugu. Behin, horietako batek esan zidan: “Nahiz eta zu eta biok baino ez egon, aurrera jarraituko dugu” (kar-kar). Eskertzekoa da, edozein talde kudeatzeak energia handia eskatzen duelako eta batzuetan erraza ez delako”.     

Horri pandemia gaineratu behar zaio. “Itxialdiak-eta kalte handia egin zigun, batzen uzten ez zigutelako, irabazi-asmorik gabeko elkartea garelako. Eta ez genituen entseguak bultzatu nahi, kutsatzea ekiditeko. Horrek etsipena ekarri zigun, motibazioa galdu genuen. Eta izugarri kostatu zitzaidan berriro mar­txan jartzea”. Hori dagoeneko badago gain­dituta, eta Ugarte pozik agertu da tal­dearekin. Hala ere, anbiziotsutzat jo du bere burua, eta etorkizunean Pentagrama apur bat handiagoa izan nahiko luke. “Ur­tero saio handi bat prestatu nahiko nuke eta hori hiruzpalau aldiz antzeztu. Garestia da eta ez dakit baliabide nahikorik dugun hori egiteko”.