Erronka nork nori bota zion?
Beñatek niri. Aspalditik ezagutzen dugu elkar, biok Getxoko sokatira-taldean ibiliak garelako; gainera, leku berean, Getxoko Andra Mariko probalekuan, entrenatzen gara: bera pentatloian, eta ni harri-jasotzaileen eskolan. Antza, ondo ikusi ninduen pisu aldetik –100 kilo pisatzen ditut–, eta galdetu zidan ea pentatloian egiteko gauza nintzen. Erantzun nion aizkorarekin beharbada ez nintzela ausartuko, baina gainerako probetako batzuekin, berriz, bai. Hor hasi zen lehia-edo.
Zalantzarik ez, hura onartzeko orduan?
Urte asko dira Bizkaian halako probarik egin ez dela, eta banuen gogoa. Bestalde, Beñatek eta biok nahiko maila antzekoa dugu eta uste dut polita izan daitekeela. Polita eta gogorra, antzean ibiliko garelako eta, jakina, proba gogorrak izango direlako.
“Beñatek eta biok nahiko maila antzekoa dugu eta uste dut polita izan daitekeela, baita gogorra ere”
Zein proba egingo dituzue?
Pentlatoiak bost proba hauek ditu: 100 kiloko harria jasotzea, gizon-proba, aizkora, txingak eta korrika. Guk, aldiz, hiru proba egingo ditugu, baina egin beharrekoa handituko dugu. Hau da, pentlatoian harria 25 aldiz altxatzen da, baina guk 30 aldiz altxatuko dugu; gizon-probari dagokionez, bi iltze egin beharrean, sei iltze egingo ditugu; eta hiru kilometroren ordez lau kilometro egingo ditugu korrika.
Nola ikusten duzu zure burua?
Entrenatzen dudana eta nire pisua kontuan hartuta, uste dut lehenengo bi probetan hobeto ibiliko naizela, batez ere bigarrenean. Izan ere, gizon-probetatik nator, eta, gainera, aurten Bizkaiko eta Euskadiko txapelduna izan naiz. Egia da lan ezberdina egin beharko dudala: txapelketetan 800 kiloko harria eraman behar da arrastaka, eta erronkan 400 kiloko harria erabiliko dugu; hortaz, iraupen-lan handiagoa egin beharko dut. Nolanahi ere, teknika aldetik gizon-proba da nire kirola.
“Uste dut gizon-proban eta harria altxatzen hobeto ibiliko naizela, batez ere bigarrenean”
Entrenamendu berezirik egiten zabiltza?
Orain arte, eta txapelketei begira, gehienbat indarra landu dut, eta gimnasio-lana egin. Esan moduan, erronkarako, berriz, gehiago landu beharko dut iraupena, ariketa aerobiko gehiago egin, arnasa landu…
Apustua Bermeoko jatetxe batean formalizatu zenuten. Argazkia atera, gizarte-sareetara zabaldu eta ikusmin handia sortu da. Jendetzarik espero duzue?
Jende askok idatzi digu eta, nire ustez, ilusioa piztu da. Badakit Gipuzkoako kirolariak eta lagunak etorriko direla. Baita Zamudioko lagunak ere. Gauza da ikuskizuna eskaintzea eta ahalik eta ondoen egitea… Eta irabaztea, ze dirua jokatu dugu…
“Ilusioa piztu da: gauza da ikuskizuna eskaintzea eta ahalik eta ondoen egitea”
Mila euro daude jokoan.
Eta buru-estimua (kar-kar).
Irabazteko aukera handirik baduzu?
Uste dut aukera dudala; bestela ez nintzatekeen saltsa honetan sartuko. Hala ere, apustuak hurrengo hau du: azken momentura arte ez dakizu zer gertatu daitekeen.
Aipatu duzunez, urte asko dira Bizkaian halako erronkarik bota gabe. Zuena hazia izan daiteke?
Oxala! Egia esan, Bizkaian herri-kirolari asko ibiltzen dira taldeko lanean, esaterako, sokatiran; nahiz eta berton gizon-probetarako zaletasuna, adibidez, egon badagoen. Gipuzkoan, berriz, zaletasun handiagoa dago aizkorarako, harriak jasotzeko…
Eta zu, nola hasi zinen herri-kirolen munduan?
Gazte-gaztetatik izan naiz kirolaria: Zamudioko futbol-taldean ibilia naiz –oso txarra nintzen arren–, Lutxanako arraunketa-klubean eta Laukizeko sokatira taldean. Emaztearen osabetako bat harri-jasotzailea izan zen eta sokatiran nenbilela animatu ninduen gizon-probetan saiatzera, bere ustez, hanketan indarra nuen eta. Hasiera batean, esan nion ez nuela nire burua hain harri handia mugitzeko gai ikusten, baina saiatu nintzen eta gustatu zitzaidan. Ia 10 urte pasatu dira harrezkero. Beste aldetik, duela lau urte harria jasotzeko gogoa piztu zitzaidan, eta entrenatzaile batzuekin ibili naiz. Gaur egun, Felix Campos Ogikiñeren harri-jasotzaileen eskolan entrenatzen naiz.
Zer du herri-kirolak?
Bada… uste dut halako kiroletan gabiltzanok apur bat zoratuta gaudela… (kar-kar). Ez, txantxa da. Kirola nire bizitzaren oso parte inportantea izan da beti, eta, gainera, norgehiagoka aritzea eta lehia zintzoa gustatzen zaizkit. Nik erronka moduan hartu nuen: beste batzuk egiteko gauza badira, ni ere bai.
Eta gauza izan zara, esan moduan, Bizkaiko eta Euskadiko gizon-proben txapelduna zarelako.
Oso pozik nago. Bizkaiko txapelduna birritan izan naiz, eta Euskadiko txapelketari dagokionez, oso parekatuta ibili nintzen Leitzako Joseba Sanchezekin, saiora oso ondo prestatuta etorri zen eta. Politak izan dira garaipen biak.
Nola entrenatzen da txapelduna?
Nik saiakera-akatsa egiten dut. Gauza da nik gizon-proben entrenamenduak eta harria jasotzearenak uztartzen ditudala, eta entrenamendu-mota biak berez oso nekagarriak dira. Deskantsatzea entrenatzea bezain garrantzitsua da herri-kiroletan, eta arnasa lantzeko ariketak egin. Nire arazoa da askotan gehiegi entrenatu nahi dudala eta hori ez da ona. Astean hiru aldiz entrenatuta nahikoa da; adibidez, bi egunetan, gizon-probetan, eta egun batean, harria altxatzen. Entrenamendu-saioek ordubete inguru irauten dute eta zer egin nahi den araberakoak dira: serieak egin, txapelketaren eguneko proba… Gizon-probetan Jose Lapazaranekin entrenatzen naiz, eta harriarekin laguntzen didate Ogikiñek eta Jon Peter Scottek. Herri-probetan iraupen-lana egin behar da eta horregatik, arnasa lantzeko, oso inportantea da beste mota batzuetako ariketak ere egitea, hala nola mendira joatea edo ergonometroa.
“Deskantsatzea entrenatzea bezain garrantzitsua da; nik askotan gehiegi entrenatu nahi dut”
Zertan oinarrituta?
Pertsona bakoitzak bere berezitasunak ditu, eta, beraz, entrenamendu guztiak ez dira baliagarriak pertsona guztientzat. Horrezaz gainera, liburuetan ez dago ezer jasota, eta kirolariak pentsatu behar du nola egin. Adibidez, nik erreparatzen diot lehengo herri-kirolarien egiteko moduari eta nire ezaugarrietara egokitzen dut. Entrenamendu espezifikoak egin behar dira, baina gero ezinbestekoa da bakoitzak bere kaxa torazikoa lantzea, eta batzuei bizikletan ibiltzea ondo datorkie, beste batzuei korrika egitea…
“Lehengo herri-kirolarien egiteko moduari erreparatzen diot eta nire ezaugarrietara egokitzen dut”
Zer jan ere zaintzen duzu, ezta?
Bai, dieta batzuk egin ditut, karbohidratoak kendu… baina harria altxatzen hasi, eta azken hori bertan behera utzi behar izan nuen, 60 kiloko harria jasotzeko ere gorriak ikusten nituelako (kar-kar). Gaur egun dietista batekin ibiltzen naiz, zer jan jakiteko, noiz, nola… Beharbada, jendeak pentsatuko du herri-kiroletan gabiltzanok basati hutsak garela, baina, egia esan, lehengo jakituria edo egiteko era eta gaur egungo aurrerakuntzak uztartzen ditugu. Elikatzeko ez ezik entrenatzeko ere. Jendeak jakingo balu entrenamenduak egokienen nola egin erabakitzeko zenbat buru-hauste ditugun… Izan ere, gimnasioan 100 kilo altxatzeak ez du zerikusirik 100 kiloko harria altxatzearekin: pisua hobeto banatuta dago barran; harria, berriz, trinkoa da, teknika berezia eskatzen du, ordu asko sartu behar dira, entrenamendu gogorrak egin… Are gehiago, harri-jasotzaile asko halterofilia-entrenatzaileekin ibiltzen dira; ez da bakarrik altxatzea eta listo.
Beste herri kirol batekin ausartuko zinateke?
Momentuz nahiago dut harria jasotzen maila hobetu, oraindik neurria edo egokien nola egin topatu behar dudalako. Dena dela, hori ondo menderatuta, agian aizkoran ikastera animatuko nintzateke, baina pentatloiari begira; ez aizkolaritzan sartzeko.
“Harria jasotzea ondo menderatuta, agian aizkoran ikastera animatuko nintzateke”
Zeintzuk dira zure asmoak?
Hurrengo urtean ahaleginduko naiz tituluak berresten. Bestalde, txapelketetan luzaro ibiltzea gustatuko litzaidake, ahal izan arte.
Landako CrossFita
Bilbaok aipatu digunez, herri-kiroletarako zaletasuna batez ere Gipuzkoan dago; Bizkaian, ez hainbeste. “Hala ere, azken urteotan CroosFit dabiltzanak hasi dira herri-kiroletarako interes handia adierazten, diziplina bietako ariketak antzekoak direlako. Izatez, esan daiteke herri-kirolak landako CrossFita direla. Nire ustez, batera joango dira hemendik aurrera”.
Hausnartu duen moduan, baserrian egindako lana ezinbestekoa izan da herri-kiroletan. “Gurasoek edo aitite-amamek baserriko lanak eginez egunero lantzen zuten indarra; oso indartsuak ziren. Gu, berriz, «hibridotxoak» gara, indarra kirola eginez edo gimnasioan ibiliz lortu dugu eta. Baserriko gogortasuna da herri-kiroletarako gauzarik garrantzitsuenetako bat, lan asko egiten duenak badakielako sufritzen; eta sufritzen dakiena ondo ibiliko da herri-kiroletan”.
Bilbaok 38 urte ditu eta oso ondo ezagutzen du baserriko lana, txikitatik ordu asko eman dituelako aitite-amamen baserrian. “Dena dela, ez dut haiek egiten zuten lanaren % 5 ere egiten”. Gainera, animaliak asko gustatzen zaizkio eta horregatik hain zuzen ikasi zuen biologia. “Animaliak ditut amaren baserrian, Derion: esnetarako behi bat eta zaldiak. Lehen, esnetarako behi gehiago nituen Munitibarren, eta ahuntzak ere eduki ditut. Baina leku batetik bestera ibiltzen nintzen egunero, eta garai batean estutu nintzen. Familia, lana, herri-kirolak eta animaliak uztartu behar nituen, eta larri ibiltzen nintzen. Horregatik erabaki nuen buru batzuk kentzea. Azken batean, hau zaletasuna da”. Kortezubin 15 urte daramatzan arren, oraindik harreman estu-estua du Zamudiorekin, bertan familia eta lagunak ditu eta.