Aikorrizketan: Gora Euskal Herria? Gora Euskal Harria? Gora Euskal Ardia?

- Egun on! - Zelan hartu halan emon! - Burua biztuta nator gaur Txori. - Zer pasetan dok, ba, Luki? - Paseu? Euskal Herria berbea gauza batzuetarako baino ezin erabili leitekeela. - Noz bai eta noz ez, ba, mutil? - Bai euskarako kontuetarako; ez beste ezertarako. Futboleko selekzinoan galarazota dago Gora Euskal Herria esatea, ze hor gora altzau gura dozuna ez da euskara, ezpada kirola, eta kirolean espainola edo frantsesa baino ezin zeintekez izan. - Baina esan neike, Luki, Gora Euskara Batua? - Hori bai Txori. Baita: Gora Euskal Gramatika; Gora Euskaltzaindia; Gora Baldintza eta Subjuntiboa! Hori legala da. - Gora Euskal Harria erabiliko joat, orduan, Luki? - Et, et, et, kontuz harriekaz! Harria mendiaren zatia da eta mendia geografia danez, Euskal Herriko Geografiarik ez dago; euskararen geografia bai, Euskal Herrikoa ez. Harria ez da legez euskal, harriak espainolak edo frantsesak dira. Barandiaranek topauko megalitoagaitik aldarrika hasi zeintekez: Gora “Pedruscus Vulgaris”, baina ez Gora Euskal “Pedruscus Vulgaris”. - Halan bada, Gora Euskal Ardia esango joat ala? - Ezta hori bere Txori! Ze ardia aberea da, ez dau berbarik egiten. Ezin da izan euskal. Ardiak beti esaten dau testu berbera: beeeeee; musikea aldatzen dau: larri dagoenean zarratuago egiten dau bekokorroa edo ozenago; ardiak testua baino gehiago musikea ipintzen deutso testuari. Laster agertuko da kafea hartzen Iñaki Arbilduko, harexeri itaundu. Ardia –legala bada- ez doa Nafarroatik Lapurdira, ezpada Espainiatik Frantziara. - Pentzetan joat Luki gaurko hire diskurtsoak garaun guztiak nahastau deustazala. Behin honezkero ez jakiat zer esan be: ardi-txakurra; erdi-txakurra ala txakur erdia? - Banajoak etxera Euskal Estres hau kentzen.