Pertsonen nortasuna definituko balu bezala erabiltzen dugu jatorria, eta arriskutsua bilakatzen da aurreiritziak elikatzen ditugun heinean; kanpokoak eta bertakoak sortzen direlako eta “hangoak” despertsonifikatzen ditugulako. Baina noiz bihurtzen da hango bat hemengo? Kanpoko bat bertako?
Lanpedusako oihuak mututu zituzten; gure telebistetako parrilletatik desagerrarazi, eta orain isilean ari dira odolusten. Oskorrik ondo baino hobeto erakutsi zigun zenbatzen; egunean behin gosaltzen dugu, bi dira norbait ezagutzean ematen ditugun musuak, hiru ziren ipuineko txerritxoak, eta bost mila, joan den urtean mediterraneo itsasoan ito ziren “hangoak”. Adioaren aingura pisutsuagoa da bestaldean ongi etorririk ez dagoenean eta horrela urperatu ziren bost mila istorio. Bost mila. Isilean. Zenbaki baten atzean gutxietsita. Eta gu bitartean, hemen, telebistak esandakoa irensten eta gure kontzientzia “mute”-n jarrita; jatorriaren aitzakiarekin despertsonifikatzen inoiz “hango” bihurtuko ez garen ziurtasun osoarekin.