Lasterketa luzeetan jabetzen gara prozesu horrezaz. Hasieran gogoz beterik hasten gara entrenatzen gimnasioan, helburua erabat betegarria delakoan, eta ilusio itzelez ekiten diogu bideari. Baina bide hori ez da beti oso erosoa, ondoan ditugun bidelagunek ez dutelako askorik animatzen, egun txarretan ere jardun egin behar delako. Orduan gure alde ahulak agertzen dira, eta eguraldi euritsuaren pean gabiltzan bitartean etxeko sofa botatzen dugu faltan, alferkeria goxoan egoteko denbora, eta gure buruari galdetzen diogu ea benetan merezi duen hainbeste ahalegin, ea azken finean behar-beharrezkoa den benetan hartu dugun lan guzti hori.
Baina gero atseden apur bat hartzen dugu, eta ingurura begiratuz, lanari neurria hartzen diogu, bidelagun berriak topatu… Konturatu gabe, disfrutatzen hasten gara ordura arte derrigorrezko ariketa baino ez zen ekimena. Bai, sasoian gaude jada, ez gara ahalegindu behar erritmoa mantentzeko, mugimendua eta abiadura berez irtetzen zaizkigu bide leun, harritsu edo aldapak zeharkatzeko gai gara, eta gustora gainera…
Hizkuntzak ikasi, berreskuratu edo lantzeari dagokionez, kiroletan ez bezala, ez dago mugarik. Zenbat eta gehiago jakin eta jardun, gero eta hobeto egiten dugu berba, berarekin jolasteko aukera gehiago aurkitzen ditugu; hiztun mota desberdinekin harremanetan, berriz, inoiz baino aberatsagoak gara. Eta horrela izango da beti, adina edozein dela ere. Berbak eta berbetako erabilerak, gorpurtzak ez bezala, infinituak baitira.
Jarrai dezagun, bada, betiereko korrika honetan, inoiz lotu barik, lagunen arteko lasterketa luze, goxo eta emankorrean.