Ulertzen dut sortzen zaidan erraieria hori bizi garen zarataz betetako tokiaren saturaziotik datorrela, eta aldika bertatik libratzeko itzalean eta isiltasunean babestu beharra izaten dut, beharbada paper eta arkatzen artean marrazteko, hari eta oihalen artean pentsatzeko, edo Latourren libururen baten orrien artean; horietako bat ere ez lasaia izateagatik, koherentziagatik baino. Ez dut nire burua ganorazko ezer esateko gai ikusten, eta are gutxiago ikuspegi hori plazaz plaza erakusten ibiltzeko.
Nire iritzian, aldiz, gero eta gehiago errespetatzen ditut nire zalantzak, jarrera bat babesteko argudioak dauden arren, kontrakoa defendatzeko argudioak ere badaudela pentsatzea.
Gero eta galdera gehiago egiten dizkiot nire buruari, eta gero eta erantzun irmo gutxiago aurkitzen ditut. Esate baterako, ulertzen dut batek botatako arrazakeria ez dela saritu behar, baina ez dut ulertzen horrek bere aktore-lanetan ikustekorik zer duen. Are gehiago, zalaparta guzti hori film txar horretarako onuragarria dela eta eskuin-muturreko ideologia duen hura biktimizatu delakoan nago.
Adina eta negua izango dira, agian, erantzule... Ez dakit, baina gero eta gehiago gorrotatzen ditut gezurretan aritu eta desinformatzen dutenak, ispilura begiratu eta beren kontraesanak ikusten ez dituzten guruak, eta mundua beraiena dela baieztatzen duten boteretsuak, ikusi gabe besteak gabe mundurik ez dela eta beraiek ere ez direla. Horregatik akaso, itxaropentsu nago burdinarik gabeko balizko ola horrek ez duela luze iraungo.