“Txapelketa bi egiten dira: batean klubek hartzen dute parte; eta bestean, herrialdeek. Asteazkenean pisatu gintuzten eta hurrengo egunetan lehian sartu ginen. Iaz, urrezko domina ere lortu genuen; beraz, faboritoak ginen eta beste taldeak guri irabazteko irrikan zeuden. Kluben mailan, finala irabazi genuen, baina herrialdeen mailan, bigarren postua lortu genuen. Final biak talde beraren kontra jokatu genuen, suitzarren kontra. Oso arerio gogorrak izan ziren: lehenengo finala izugarri kostatu zitzaigun irabaztea; baina bigarrenean, ezinezkoa izan zen, haiek hobeto ibili ziren eta”, esan digu Unai Ibarrak.
Bigarren finaleko porrota oraindik da mingarria, baina, Ibarraren esanetan, denboraren poderioz zilarrezko dominari balioa emango diote. “Gogor entrenatzen dugu urtean zehar eta gogorra da finala galtzea, baina tira, beti ezin da irabazi”. Txapelketara ordezkari joan arren, Asuakoak ezin izan zuen txapelketan parte hartu. “Pena ematen du, noski, guztiok aritu nahi dugulako, baina taldean sartzea oso zaila da eta ordezkaria izana ere estimatzen dut. Futbolean gauza bera gertatzen da, bakarrik hamaikak joka dezakete. Dena dela, garrantzitsuena taldea da eta beti egon behar da taldeari laguntza emateko prest. Esperientzia polita bizitzeko aukera izan dut Herbehereetan. Datorren urtean, txapelketa Suitzan izango da, eta erronka ederra”.
Goierri taldeko Juanjo Villabeitia “Coyote” sondikoztarrak ere hartu zuen parte lehiaketan, baina talde erandioztarrak ezin izan zituen final-laurdenak gainditu. Mutriku taldeak osatu zuen euskal ordezkaritza Sokatira Munduko Txapelketan.