Txorierriko eta Bizkaiko udal-kiroldegietako langileen egoera ez da batere samurra izaten. Orain dela bost urte antzera ibili ginen. Hitzarmen kolektibo duina amets, prekaritatea da hitza: prekaritatea da egunero jasaten duguna. “Egin kirola, zaindu osasuna!” dioen kartel baten aurrean nago, kiroldegiko atean. Hala ere, kirol-langileok ez gaitu inork zaintzen.

Aurreko egunean, lan egiten dudan institutuan ikasle batek bota zidan: “Hamar pertsona bagaude eta batek euskaraz ez badaki, logikoa eta errespetuzkoa da gazteleraz hitz egitea”. Hitz-kate horren eta bota duen pertsonaren atzean, banan-banan aztertu ezin diren hamaika bizipen zehatz daude: eguneroko elkarrizketak, diskurtsoak, gertaerak, irudiak, bideoak… Eta horietan barna nagusitu den logika bat antzeman daiteke, mundua gobernatzen duen logika indibidualista eta sasi-bakezalea, alegia.